De appel valt niet ver van de boom. Zijn vader was commandant van de brandweer in Gorinchem en Bram volgde al snel in zijn voetsporen door bij de jeugdbrandweer te gaan. Het bleef niet bij de rode kolom. In ’98 begon Bram op de meldkamer Zuid-Holland Zuid als multicentralist. “Het ene moment was je bezig met een melding van de brandweer, het volgende moment met een melding voor de ambulancedienst”, licht hij toe. Drie jaar later kwamen daar ook politiemeldingen bij, nadat op de meldkamer was besloten volledig te integreren met de politieorganisatie van Zuid-Holland Zuid.
Na enige tijd Teamhoofd Meldkamer Brandweer te zijn geweest in Gelderland-Zuid besloot hij terug te keren naar Zuid-Holland Zuid als multicentralist. Bij de eerste bleek multidisciplinair werken er op korte termijn niet in te zitten. Bij Zuid-Holland Zuid ontstond echter discussie over de bekwaamheden van de witte centralist. Toen werd besloten dat witte centralisten voortaan BIG-geregistreerde verpleegkundigen moesten zijn voor de uitoefening van hun taken, begon Bram een opleiding tot verpleegkundige om toch multidisciplinair te kunnen blijven werken.
In 2018 werden de meldkamers Zuid-Holland Zuid en Rotterdam-Rijnmond samengevoegd tot de Meldkamer Rotterdam. In eerste instantie kon je daar multidisciplinair blijven werken wanneer je daar volledig voor opgeleid en gecertificeerd was, maar dan wel per dienst. Totdat de politieorganisatie vond dat men voor een discipline moest kiezen. Bram vertelt: “Dat hield voor mij in dat ik de keuze moest maken of ik bij blauw, wit of rood wilde werken. Wat dat betreft zat ik in een luxepositie. Ik ben alleen iemand die heel breed inzetbaar wil zijn. Die brede kijk en de afwisseling, daar zit voor mij de uitdaging.”
Daarom stapte Bram over op beheer voor de meldkamer in de breedste zin van het woord, waarbij hij ook in dienst van de politie kon blijven. Daarnaast kwamen er functies vrij bij Zuid-Holland Zuid als Officier van Dienst Geneeskundig (OvDG) en besloot Bram in dit gat te springen. De afwisseling spreekt hem enorm aan: “Ik zit natuurlijk bij beheer. In principe sta je dan net iets verder af van de operatie. Wat het voor mij leuk maakt is dat ik juist met die verpleegkundig centralisten en als OvDG nog in de operatie zit. Zo kan ik toch in de volledige cyclus mee hobbelen.”
Welke rol speelt informatie in je functie als OvDG? Kun je daar een beeld van schetsen?
“Op het moment dat je in de auto stapt wil je een compleet meldkamerbeeld hebben, zodat je weet welke informatie bekend is op de meldkamer. Als OvDG heb je vaak net iets meer tijd om in te zoomen op de details van een incident en kun je dat thuis al doen. Je wil bijvoorbeeld op de hoogte zijn van evenementen. Heb je storm op een zaterdag, dan is het als OvDG fijn om te weten welke evenementen in jouw gebied plaatsvinden. Ook is het fijn om te weten of een melding een incident óp een evenement betreft. Wat voor evenement is het? Hoeveel mensen zijn daar op dat moment? Het gebeurt vaker dat dit soort zaken vooraf niet bekend zijn. Die informatie is versnipperd.”
“Het zou helpen als die informatievoorziening compleet wordt aangeleverd. Neem bijvoorbeeld de zomerfeesten in Gorinchem. Daar lopen 20.000 man. Als ik bijvoorbeeld beelden van de locatie kan zien als ik in de auto stap, dan heb ik al een beeld van wat zich daar afspeelt. Stel dat er een brand te zien is op een podium en er ontstaat paniek in de menigte. Als ik die beelden vooraf kan zien, dan kan ik een inschatting maken van wat ik in moet zetten. Zijn twee ambulances voldoende? Of hebben we een code 30 waarbij 16 ambulances ingezet worden?”
Kun je een voorbeeld noemen van een situatie waarbij je bepaalde belangrijke informatie pas achteraf kreeg?
“Ik heb een incident met gevaarlijke stoffen gehad, waarbij iemand een bepaalde stof had ingeademd. De stofnaam werd wel genoemd, maar ik had geen totaalplaatje van wat dat bedrijf doet. Die informatie is wel beschikbaar in allerlei rampenbestrijdingsplannen, maar die zitten allemaal in verschillende laatjes. Ik moet die informatie overal vandaan halen en vaak staat het dan ook nog eens in de zogenaamde papieren tijgers. Het duurt te lang om die door te lezen.”
“Er zijn daar wel weer afgeleide kaarten van, waarbij ze teruggebracht zijn tot een A4’tje. Maar de vraag is dan: staat alles erop wat je wilt weten? Het zou heel handig zijn als je bij een soort loket kunt aankloppen en kunt zeggen: ‘Ik wil weten welke en hoeveel gevaarlijke stoffen zijn opgeslagen, waar ze liggen opgeslagen en wat je moet doen als een persoon daar mee in aanraking komt’. Een centrale plaats waar je de informatie die je nodig hebt snel kunt opvragen.”
“En dan speelt ook nog de vraag: heb ik dezelfde informatie als de Officier van Dienst van de brandweer of de politie? We hebben dan wel onze eigen uitgangspunten en informatiebehoefte, maar uiteindelijk zit daar wel een grote gemene deler in en hebben we een gemeenschappelijk belang. Ik zit voor een ander belang in een Commando Plaats Incident dan de Officier van Dienst van de brandweer. Maar voor ons beiden is het bijvoorbeeld relevant om te weten hoeveel mensen er in een pand aanwezig zijn. Dan is het zonde om een vertrekpunt in de informatievoorziening te hebben waarbij de brandweer heel veel weet, ik als OvDG heel weinig weet, en de politie daar ergens tussenin zit.”
Hoe denk je, op basis van je ervaring, dat de toekomst eruit ziet met betrekking tot multidisciplinaire samenwerking en informatiedeling?
“Er zijn steeds meer nieuwe technologieën beschikbaar. Ik denk dat de techniek ons daar heel erg in kan helpen, maar dat betekent wel een hele ommezwaai voor de organisatie. Om daar goed mee overweg te kunnen moet je je proces goed borgen en inrichten. Neem een centralist. Er komt steeds meer beeldtelefonie beschikbaar, maar de vraag die rijst is: wil jij als centralist dat soort beelden zien? Kun je daar tegen? Voegt het wat toe? Is het noodzakelijk dat je dat soort beelden op je netvlies krijgt? Daar zitten heel veel menselijke aspecten aan.”
“Ik denk ook dat we in de operatie op straat een manier moeten gaan vinden om goed met elkaar samen te werken en moeten gaan bepalen hoever we met bepaalde technologieën willen gaan. Want the sky is the limit, wat dat betreft. Er kan heel veel tegenwoordig, maar waar stopt het en waar neem je als hulpdiensten genoegen mee?”
Waar denk je dat de grootste uitdagingen liggen?
“De verschillende belangen binnen de organisaties. Wij hebben als GHOR soms een ander belang dan de brandweer of de politie maar kunnen informatie van die andere partijen in sommige gevallen goed gebruiken. Dat zou kunnen betekenen dat bijvoorbeeld de politie wat meer gegevens moet vrijgeven aan de GHOR. Of dat de GHOR juist vanuit medisch oogpunt op bepaalde momenten wat meer informatie zou moeten verstrekken aan de brandweer. Daar is wat terughoudendheid in. Aan de medische kant wordt er natuurlijke heel snel naar medisch beroepsgeheim gegrepen om elkaar niet altijd even goed te informeren over bepaalde zaken. Soms is dat goed en soms vind ik dat je daar overheen moet stappen. Het kan juist in het belang van de patiënt zijn om dat wel te doen.”
“Maar uiteindelijk gaan de nieuwe technologieën ons helpen in de uitvoering van ons werk en ik denk dat de grootste uitdaging bestaat in het in lijn brengen van die technologieën en onze werkprocessen. Ik denk dat we daar met zijn allen een zoektocht in hebben.”
