ON STAGE | UI/UX designers Iris en Suraiya over hun stage bij MIC 

Jullie hebben tijdens je stage allebei met een andere doelgroep gewerkt. Wat viel jullie op aan jullie doelgroep?  

Suraiya: “Mijn doelgroep, de brandweer, heeft vooral een technische benadering. Daardoor kunnen bepaalde dingen iets ingewikkelder en minder visueel zijn. Dat is soms ook een valkuil, omdat het visuele gedeelte juist overzicht brengt. Verder zijn het heel vriendelijke open mensen. Ik heb de vrijheid gehad mijn eigen input in te brengen. Ze luisterden echt en stonden open voor andere benaderingen dan zij gewend zijn. Door onze krachten te bundelen ben ik op interessante technische ideeën gekomen. Dat was erg gaaf en daardoor heb ik me echt kunnen ontwikkelen.” 

Iris: “De ambulance was mijn doelgroep. Wat me opviel is hoe zorgzaam deze mensen zijn en hoe ze anderen voor zichzelf plaatsen. Ik hoorde bijvoorbeeld hoe ze mensen waarvan ze wisten dat ze zouden komen te overlijden nog even langs het stadion reden.”   

Suraiya: “Die passie en empathie, die vind ik ook bij de brandweer. Je moet echt hart hebben om dit werk überhaupt te kunnen doen en dat merk je. Ik heb daarom het gevoel dat mensen hier met plezier rondlopen; ze weten waarvoor ze staan.” 

Gezien jullie ervaringen van de afgelopen tijd, wat is vanuit jullie oogpunt de belangrijkste uitdaging voor het verbeteren van informatiemanagement binnen deze groepen?   

Suraiya: “De belangrijkste uitdaging ligt, denk ik, in de juiste informatiebehoefte achterhalen voor verschillende typen incidenten. Een incident is altijd anders en je weet van tevoren nooit voor honderd procent wat je kunt verwachten. Hoe weet je welke variabelen je nodig hebt bij een bepaald incident? Welke stakeholders zijn nodig om de situatie van een incident goed in kaart te brengen? En je hebt ook te maken met mensen die alleen in de auto zitten en supersnel rijden, zoals een Officier van Dienst. Hoe zorg je ervoor dat zij kunnen werken op een manier waarbij zij zich comfortabel voelen? Afgezien van algemene methodes heeft ook iedereen een eigen manier van werken en je wil hen die vrijheid niet ontnemen. Hoe ga je daarmee om?”    

Iris: “Ik denk teruggaan naar de basis en het echt menselijk proberen te maken. Naar elkaar luisteren is soms al iets dat mist. Gewoon iemand 5 minuten laten praten en dan pas reageren. Soms gaat alles heel snel. Dan is het goed om even stil te staan bij wat jij of de ander nu echt nodig heeft. Werken bij de ambulance is sowieso mentaal zwaar en gaat heel snel. Dat maakt het denk ik moeilijk om informatie op de juiste manier te delen. Daarnaast hoeft de geneeskundige centralist geen ervaring bij de ambulance te hebben, dus kan het lastiger zijn die vertaalslag te maken naar de ambulance.”   

Jullie hebben het ‘hotelreserveringssysteem’ voor de opvang van Oekraïense vluchtelingen van een nieuw design voorzien. Hoe hebben jullie dat aangepakt?  

Suraiya: “In eerste instantie zouden we de huisstijl van MIC gewoon aan het systeem koppelen, maar uiteindelijk bleek dat er behoefte was aan meer hiërarchie in het systeem. Daar hadden we wat meer context voor nodig, dus toen hebben we mensen benaderd. We hebben vooral erg ons best gedaan te weten wat de gebruiker exact doet. Hoe gebruiken mensen met verschillende functies het systeem? Er was ook overlap tussen verschillende functies en dat maakte het best lastig voor ons om te bedenken wat prioriteit heeft en wat niet. Wat is waardevol voor de gebruiker en wat is minder waardevol? Daarop pas je je interface aan.” 

Iris: “Ook hier was de basis het menselijk maken van het systeem. Mensen gebruikten het systeem al een tijdje en sommigen vonden het wel prima zoals het was. Daarom hebben we het systeem niet helemaal aangepast maar kleine verbeteringen doorgevoerd. We hebben user stories gemaakt vanuit de gebruiker. Dus bijvoorbeeld: als locatiemanager wil ik X omdat ik dan snel vluchtelingen kan verplaatsen. Op basis van die user stories hebben we veel losse schetsen gemaakt.”  

Suraiya: “We hebben ook een flowchart gemaakt om heel duidelijk alle stappen die een gebruiker maakt in het systeem in beeld te brengen. Want wij moesten dat systeem ook begrijpen voordat we er iets mee gingen doen.”  

Wat hebben jullie geleerd?  

Suraiya: “In projectmanagement hebben we heel wat kilometers gemaakt door constant momenten in te plannen voor terugkoppeling aan Henry als opdrachtgever. We probeerden in die momenten ook echt een presentatie van ons werk tot dan toe te maken, in plaats van gewoon te zeggen: we zijn nu hier. Daarnaast hebben we een designsysteem opgezet door herbruikbare componenten te maken. Die kunnen dus gebruikt worden voor andere digitale tools.” 

Iris: “Bijvoorbeeld een button of een tekstvakje. Dat zijn van die kleine subonderdelen die je kunt combineren om een heel onderdeel te maken. Zo blijft het design een geheel.” 

Suraiya: “Daarbij hebben we ook veel met Robbert Heinecke, de developer van het hotelreserveringsysteem, gepraat en gevraagd hoe hij het zou willen.” 

Iris: “Het was de eerste keer dat ik op deze manier met een developer samenwerkte en dat was heel leerzaam. Hij was ook heel blij toen we hem gewoon de code voor die onderdelen konden aanbieden omdat hij PNG-afbeeldingen had verwacht.” 

Suraiya: “Van de brandweerwereld zelf heb ik geleerd wat ervoor nodig is een incident op te lossen. Je moet daarin snel kunnen schakelen. Daar heb ik bewondering voor en ik vond het heel leuk dat ik daar een bijdrage aan mocht leveren.” 

Iris: “Daar sluit ik me helemaal bij aan!” 

Heb jij een UI/UX designer nodig die met je meedenkt en je helpt uit te zoeken wat jouw gebruiker écht wil? Bekijk het portfolio van Iris en Suraiya en stuur ze een berichtje!